Önnur dýrategund ?

Hmmmm . . . . mumlaði ég og ranghvolfdi grænum augunum þegar að ég lallaði mér inn fyrir 10-11 verslun eina í morgun. 

Nokkuð góð með sjálfa mig og mín ca 14 fituprósent vappaði ég í loðúlpu og bleikum skóm eins og álfur um búðina og reyndi að gera upp við mig hvað mig langaði að borða?

Allt í einu er mér starað á tvo strútsfætur . . . nema hvað að þessir voru fallegir og ekki loðnir.  Höfuðið snérist upp og augun klifruðu upp eftir löngum tignarlegum líkamanum sem endaði á ljóshærðum kolli.  Ég get svarið fyrir að ég hefði getað farið í limbo undir klof þessarrar leggjalöngu fögru konu í kb-búning og þó er ég orðin nokkuð stirrð í þeirri skemmtigrein . 

Nú er ég alls ekki fyrir konur og vildi stundum að ég væri ein eftir af þeim í heiminum  . . . allavega svona eins og eina kvöldstund á laugardagskvöldi og fram yfir brúðkaupið sem fylgdi á eftir.

Þetta var eins og önnur dýrategund og ekki laust við að öfund hafi skotist um koll minn. 

Litli ljóti andarunginn sem varð fallegur í lokin . . . var HÚN og ekki ég!

Svindl og ekkert nema svindl . . . ég er viss um að hún var á sterum

Múmíndalur

Múmíndalur gæti verið hvaða staður á Íslandi sem er.  Þar ríkir yfirborðskenndur friður og hugljúfur boðskapur en undir niðri grasserar allt í spillingu, blekkingu og misrétti.  Sögupersónurnar eru mótaðar í ákveðið mót og hlutverk sem fáir vilja breyta.

Múmínpabbi er þar æðstur með hattinn sinn og pípuna.  Ræður flestu, veit allt og gerir lítið annað en að totta tréstubbinn sinn og smjatta á tóbakinu.  Óþolandi sjálfselskur og bæði latur og feitur.

Múmínmamma er með áfasta svuntu og sér um að standa fyrir framan eldavélina flestum stundum á milli þess sem hún þóknast múmínpabba og saumar út.  Undirgefinn aumingi sem ætti að kenna öllum konum sitt hlutverk.

Múmínsnáði er lítill og feitur með stutta putta.  Alltaf góður og hugaður. Glanshommi með efnaskiptasjúkdóm er það fyrsta sem mér dettur í hug þegar að ég sé hann eða heyri.  Með ólíkindum afbrigðilegur og væminn af hetju að vera.

Múmínstelpan er bara ömurlega væmin sem á sér ekki einu sinni neina samlíkingu.  Hún tínir blóm og eltist við fiðrildi.  Hugsar sífalt um útlit sitt og grenjar af mestu.  Huglaus með öllu og fyrirmynd ungra stúlkna . . . nema hvað að hún er eins og restin af fjölskyldunni þjáð af offitu á háu stigi.

Mía er eina persónan sem eitthvað er varið í en hún er lítil og frek með fýlusvip . . . og þið skuluð ekki halda að það sé fyrir tilviljun að hún sé rauðhærð og með freknur.

Þetta er það sem flestir Íslendingar telja saklaust og leyfa börnum sínum að horfa á án þess að hugsa frekar um það.  Fallegt finnskt barnaefni með skemmtilegum boðskap, litríkum myndum og réttri fjölskylduniðurröðun og allt annars eðli en ljóta sagan af negrastrákunum 10.

Hér verður ekki bloggað um múmínlíf í mynd sinni sem við viljum þekkja heldur mun frekar hræsnina á bak við glansmyndirnar.  Þröngsýni, fyrirmyndir og hneykslan . . . og allt sem fer í taugarnar á mér eða gleður.